Hej Marion
Jeg har før skrevet til dig ang. vores datter og vi har haft god gavn af dine svar – desværre bare ikke så længe ad gangen!
Vores datter er 6 år og er lige startet i børnehaveklasse. Hun er en meget kvik pige med et helt utroligt ordforråd, med masser af ild i rumpen og masser af fantasi. Min opfattelse er, at hun trives godt i både skole og SFO, hun har en fast gruppe piger, som hun leger med hver dag og hun synes, skolearbejdet er spændende.
Vores pige er meget opmærksom på alt, hvad der sker omkring hende, på mennesker omkring hende og hvordan andre mennesker har det. Hun suger til sig af alt, hvad der bliver sagt og tænker meget over tingene, stiller spørgsmål, kræver svar o.s.v…!
Hun har en lillebror på snart 3 år, hun har gode bedsteforældre, gode onkler og tanter og masser af andre gode mennesker omkring sig som elsker hende højt, ligesom vi som hendes forældre gør!
I fritiden går hun til gymnastik en gang om ugen og skal inden længe også starte til svømning igennem SFOén. I det hele taget synes jeg, når jeg beskriver hende her, at hun lyder som en ganske almindelig og velfungerende 6-årig pige ik??
Men altså – noget er galt og vi er dybt kede af, at vi ikke kan finde ud af hvad det er.
Vores datter vil ikke sove. Sidst jeg skrev var problemet, at hun ikke ville sove i sin egen seng og havde tusindvis af forklaringer og undskyldninger hver eneste aften. Du gav os det råd at lade hende falde i søvn i nærheden af os og vi lyttede.
Vi investerede i en madras som blev placeret i stuen og der blev hun puttet efterfølgende. Der har været gode dage ind imellem, men langt de fleste dage er puttetid blevet “et helvede” alligevel. Efter hun vænnede sig til madressen, begyndte hun at finde på nye irriterende undskyldninger for ikke at sove.
Hun vil hellere ligge på sofaen, hun har ondt i maven, hun tænker på noget grimt, hun er sulten, hun er tørstig, hun skal tisse 7 gange, hun har glemt noget, hun vil vide hvad vi skal når hun er faldet i søvn, hun græder og siger at hun ikke aner hvorfor o.s.v…!
Somme tider er klokken 22.00 før hun sover – og hun står altså op 6.30 om morgenen!!! Når jeg skriver irriterende, så er det fordi jeg synes hun kører den langt ud…! Jeg ved simpelthen ikke hvad jeg skal stille op med hende længere.
Hun kører på alle mine reserver og fjerner enhver mulighed for en smule ro inden sengetid. Efterhånden kan jeg mærke på mig selv, at jeg bliver virkelig vred og somme tider næsten hidsig indvendig når hun starter 5 min. efter der er sagt godnat.
Jeg får lyst til at råbe af hende og give mig til at tude!!! AFMAGT siger jeg bare! Vi har prøvet ALT, hvad vi kender til og INTET virker – hun er fuldstændig ligeglad med konsekvenser og lover gerne en masse for at få sin vilje, men holder jo ikke, hvad hun lover, selvom den slags prioriteres højt i vores familie.
Nej, hun kører bare på og vil hellere falde grædende i søvn, fordi vi ender med at blive uvenner end hun vil putte sig, mens det stadig er hyggeligt og dejligt. Og ikke nok med det! – Da vi startede med madressen var aftalen så, at vi lagde hende op i hendes egen seng, når vi selv gik i seng.
Det gik fint 3-4 aftener og siden da, har hun sat sig op i det øjeblik hun landede i sin seng og så giver hun sig til at græde højlydt igen! Hun vækker sin lillebror og det hele bliver et kaos af den anden verden!
Så nu – ja – min mand har sovet på sofaen hver eneste nat den sidste måned. Hun insisterer på at komme med ind i vores seng og nægter at sove hvis ikke vi giver hende lov. Hverken min mand eller jeg sover ordentligt hvis vi ligger der alle 3 og da jeg har en dårlig skulder er min mand flyttet ud af soveværelset og har indtaget sofaen for at skåne mig, men han får jo bare selv ondt i ryggen!
Vi har prøvet at lægge hende ned igen og forlade værelset uden at sige noget – så går der 2 min. og så ligger hun og piver derinde. Vi har prøvet at blive siddende derinde og gå når vi troede hun sov, men hun klapper øjnene op i det øjeblik vi rejser os for at gå ud af værelset og så hyler hun op så lillebror vågner igen!
Jeg har prøvet at snakke med hende om det – har spurgt hende hvordan det kan være at hun ikke vil sove og hun kan simpelthen ikke svare på det spørgsmål!! Vi er simpelthen desperate!!! Vi er kede af at være trætte af hende – nogle dage er jeg allerede irriteret inden jeg henter hende i SFOén fordi jeg ved hvordan vores aften bliver.
Jeg føler mig fuldstændig magtesløs og jeg ønsker ikke at situationen spidser mere til! Vi er villige til det meste for vores børn, men vi kan ikke fungere som gode forældre når vi aldrig har 2 min. til at tale sammen alene, når vi aldrig sover i samme seng og når vi aldrig rigtig er glade og veludhvilede.
Perioden hvor hun var bange for alting er egentlig ovre ifølge hende selv – hun er ikke bange for noget siger hun. Hun vil bare hellere noget helt andet end det vi gerne vil have hende til.
Det virker som om det er blevet en rigtig dårlig vane og det belaster os alle sammen efterhånden.
Lillebror er også ved at udvikle sig til en rigtig hidsigprop som hyler og skriger når der bliver sagt nej, vent lidt, 2 sekunder eller lignende…! Jeg tror han afspejler sine små-sure og halv-trætte forældre! Dermed ikke sagt at vores datter skal have skylden for alverdens ulykke, men jeg tror at vi som familie ret hurtigt skal tilbage på rette spor, så vi kan få overskud til hinanden og hverdagen igen!
Jeg ønsker mig, at du kan give mig nogle konkrete redskaber til at klare denne situation på en mere fornuftig og rolig måde. Vores datter kan ikke rumme en masse forklaringer oveni hinanden og jeg tror måske heller ikke, der er brug for en masse kæmpe stor indsats – I bund og grund tror jeg, det handler om det helt rigtige at sige og gøre – kort og kontant! Kan du hjælpe???
Hilsen